پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین سبک‌های مدیریت کلاس و خودکارآمدی معلم با بهزیستی تحصیلی دانشآموزان پسر و معلمان دوره اول متوسطه ناحیه 2 شهر خرمآباد انجام شد. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت موضوع، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعهی آماری این پژوهش شامل دانشآموزان پسر و معلمان مرد دوره اول متوسطه ناحیه2 شهر خرمآباد به تعداد 225 معلم و 1084 دانش آموز پسر بود. نمونه مورد بررسی با استفاده از جدول کرجسی و مورگان 60 معلم و 300 دانشآموز پسرتعیین شد که به روش طبقه‌ای نسبی انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه سبک‌های مدیریت کلاس ولفگانگ و گلیکمن، پرسشنامه خودکارآمدی بندورا و پرسشنامه بهزیستی تحصیلی پیترینین و همکاران بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از شاخص های توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به شیوه گام به گام استفاده شد. نتایج نشان داد که بین سبک مدیریت تعاملگرا و بهزیستی تحصیلی رابطه مثبت معنیدار و بین سبک مدیریت مداخلهگر و بهزیستی تحصیلی رابطه منفی معنیدار وجود دارد. بین خودکارآمدی و خرده مولفههای آن با بهزیستی تحصیلی دانشآموزان رابطۀ مثبت و معنیدار وجود دارد. یعنی با افزایش نمرات سبک مدیریت تعاملگرای کلاس و مولفههای خودکارآمدی میزان بهزیستی تحصیلی دانشآموزان نیز افزایش می‌یابد. همچنین تحلیل ضرایب رگرسیون نشان داد، که از بین مولفههای خودکارآمدی معلم، تنها مولفهی جلب مشارکت والدین از قابلیت پیشبینی بهزیستی تحصیلی دانشآموزان برخوردار است.
)