هدف پژوهش حاضر، آزمون مدل علّی رابطه مشغولیت رفتاری و مشغولیت شناختی با چالشپذیری تحصیلی با میانجیگری هیجانهای اضطراب، خستگی و امید یادگیریبود.به این منظور 292 نفر از دانشآموزان دختر سال اول دبیرستان شهر دزفول به روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدند و در پژوهش شرکت کردند. آنان خردهمقیاسهای مشغولیت رفتاری و مشغولیت شناختی پرسشنامهی مشغولیت تحصیلی تینیو (2009)، خردهمقیاس چالشپذیری مقیاس تجدیدنظرشدهی سرسختی تحصیلی (2005) و خردهمقیاسهای اضطراب، خستگی و امید یادگیری از پرسشنامهی هیجانهای پیشرفت پکران (2002) را تکمیل نمودند. پس از گرداوری دادهها، از روش تحلیل مسیر برای ارزیابی مدل پیشنهادی استفاده شد و اثرات غیرمستقیم با استفاده از روش بوت استراپ سنجش شدند. نتایج تحلیل نشان داد که مشغولیت شناختی اثر مستقیم و معنیداری بر متغیرهای چالشپذیری تحصیلی، خستگی و امید یادگیری دارد اما اثر مستقیم و معنیداری بر اضطراب یادگیری ندارد. همچنین، مشغولیت رفتاری اثر مستقیم و معنیداری بر اضطراب، خستگی و امید یادگیری دارد. نتایج این پژوهش نشان میدهد که مشغولیت رفتاری و شناختی دانشآموزان با تکالیف تحصیلی میتواند با کاهش اضطراب یادگیری و افزایش هیجان امید یادگیری بر گرایش افراد در پذیرش چالشهای تحصیلی بالاتر تاثیر بگذارد.
)